i do pokoju muzycznego. W jadalni już na nią czekało w równym rzędzie sześciu lokajów. Sinclair jeszcze się nie zjawił. - Dobry wieczór. Kamerdyner pospiesznie odsunął jej krzesło. - Dobry wieczór, milady. - W ciągu ostatniego miesiąca dużo się tu wydarzyło - zagaiła przyjaznym tonem. - Najpierw nowy markiz, teraz jego żona. Od dawna jesteś zatrudniony w Grafton House, Milo? - Tak, milady. Została więcej niż połowa personelu poprzedniego lorda Althorpe. - Był dobrym człowiekiem. - Bardzo dobrym - odparł mężczyzna z wielkim Hipoteka nawet 80 razy większa niż pensja. Ale raty w ciągu 3 lat wzrosną o 15-20 proc. przekonaniem. - Lord Althorpe pewnie jest zadowolony z takiej lojalności. Jak długo służyłeś u Thomasa? - Pięć lat, milady. Drań, który go zabił, zasługuje na stryczek. Lokaje energicznie pokiwali głowami, ale Victoria zaczęła się zastanawiać, czy bardziej boli ich angielski dla dorosłych bródno utrata dawnego pracodawcy, czy pojawienie się nowego. - Tu jesteś! - dobiegł głos od drzwi. Po plecach Victorii przebiegł znajomy dreszczyk. - Dobry wieczór, Sinclairze. - Wyglądasz oszałamiająco - powiedział, zajmując miejsce po drugiej stronie długiego stołu. - Dziękuję. Skłonił głowę. - Zaszedłem po ciebie, ale widzę, że sama sobie poradziłaś. - Londyńskie rezydencje są do siebie podobne. Mówiła banały, ale w obecności męża często brakowało jej słów, więc była zadowolona, gdy udawało się jej sklecić sensowne zdanie. - Pewnie tak. Niewiele ich odwiedziłem od powrotu do kraju. Powinienem się tym zająć. - Nie ma potrzeby. Służba wszędzie zaprowadzi rzadkiego gościa, a bywalcy wiedzą, gdzie iść. Przez moment twarz Sinclaira jakby spochmurniała, ale szybko pojawił się na niej słynny uśmiech uwodziciela. - Zdaje się, że należę do rzadkich gości. Widać zapomniał, że ona jest pierwszy raz w Grafton House. - Sama tak się czuję - powiedziała, by mu uświadomić, że to on powinien dodawać jej otuchy, a nie na odwrót. - Będziemy musieli temu zaradzić. Chętnie oprowadzę cię po domu, kiedy tylko zechcesz. Może jutro. - Jutro idę na obiad dobroczynny. Uniósł brew. - O ile wiem, sądziłaś, że jutro już nas nie będzie w mieście. Do diabła!